Casa RosaMaria Deel 1
Als ik iets geleerd heb van het terugkijken van alle afleveringen van Ik Vertrek is het wel dat je flexibel moet zijn als je stappen onderneemt richting het buitenland. In ons geval Spanje. Hoewel het op dit moment nog om een tweede huis gaat moet er evengoed enorm veel geregeld worden. Maar daarover in een ander blog meer.
Onze Spaanse finca op het platteland (el Campo) van Coín werd in april opgeleverd. En, hoe goed ik me ook had voorbereid, hoe perfect ik alles in mijn beleving had geregeld en hoe top de begeleiding van Mark en Sandra van Sí Andalucía ook was, er ging van alles mis.
Wij waren net de Meilandjes en deden maar alsof er een camera op ons gericht was. Als er een redactie zou inzoomen op alles wat anders liep dan gepland en op alle onhandigheden van onszelf hadden wij met gemak een aflevering van Ik vertrek of Het roer om kunnen vullen. Voor jullie in dit blog een beetje leedvermaak.
Laat ik bij het begin beginnen. De planning van de reis. Wij zijn een groot gezin, inclusief aanhang zijn we met zes personen en twee dwergteckels. Met zijn allen in de auto was geen optie en met zijn allen vliegen ook niet. Daarbij wilden wij in Spanje onze eigen auto hebben en moest bijna iedereen op een andere dag naar huis.
Mijn man, onze zoon Daan (11), dochter Nicole (20), schoonzoon Koen (21) besloten met Max met de auto te gaan. 2400 kilometer met zijn drieën rijden moest lukken in twee dagen. Amber (19) en ik vlogen al op vrijdag met Jamie om de overdracht te regelen en het huis in orde te maken voor de komst van de rest van het gezin op zondag.
Voor de auto moest ik in Spanje een stalling regelen en ik moest voor iedereen op een andere datum een terugreis boeken. De papieren voor de honden moesten geregeld worden en de tas waarin ze mee mochten reizen in de cabine had ik al weken in huis zodat ik de honden eraan kon laten wennen.
De organisatie van de reis was een heel project dat los stond van alles wat geregeld moest te worden omtrent het huis. In mijn hoofd leek wel alsof ik er een fulltime baan bij had.
Misschien moet ik iets gaan doen met mijn organisatietalent …;)
Maar, wij waren er klaar voor en hadden er enorm veel zin in. De nacht voor onze vlucht voelde ik een soort wedstrijdspanning en toen de wekker om 2 uur s’nachts ging had ik amper geslapen. Amber en ik reisden met hond en twee grote koffers, die amper in de Mini paste, af naar Schiphol. Jamie bleek een ware bezienswaardigheid. Vermaak voor de passagiers. Kleine kindjes wilden haar aaien en ook volwassenen vonden haar aandoenlijk en spraken ons aan. Ze genoot van al die aandacht, maar ik wilde om half zes in de ochtend liever met rust gelaten worden. Aan boord was ik te gespannen om te kunnen slapen en te moe om te kunnen lezen dus staarde ik maar wat naar buiten en probeerde ik Jamie te kalmeren, de start vond ze namelijk niet zo leuk. Maar de vlucht ging goed en zonder vertraging kwamen we aan op de luchthaven van mijn geliefde Malaga en … het regende.
‘Geeft niets, we hebben toch te veel drukte om in de zon te zitten,’ zei ik enthousiast tegen Amber. Samen zochten wij de koffers en sleepten ermee naar de pendelbus die ons naar de autoverhuur bracht. Op naar ons huis!
Na wat discussies met elkaar en google maps kwamen wij na ongeveer veertig minuten aan bij Casa RosaMaria ( De finca hebben wij vernoemd naar onze moeders) waar de makelaar met de sleutels al op ons stond te wachten. Wij hadden onze advocaat gemachtigd voor de officiële overdracht en ik hoefde daar zelf niet bij te zijn. Hoe vreemd dat ook was, het scheelde enorm veel tijd.
Eenmaal aangekomen op ‘onze’ berg wist onze dochter niet wat ze zag. Het idyllische beeld dat wij voor haar hadden geschetst aan de hand van verhalen en foto’s leek op dat moment heel anders. Het huis was al weken onbewoond, op wat spinnen en muizen na en het onkruid stond torenhoog en dat is op een landgoed van 12000m2 veel onkruid.
Het weer was voor Zuid-Spaanse begrippen slecht. Het waaide, regende en donkere wolken hingen dreigend tussen de bergen. Het huis voelde kil en vochtig. Het schoonmaken zou een hele klus worden.
Het zwembad was verre van azuurblauw, maar was gevuld met een combinatie van regenwater en Saharazand. Ook ons oorspronkelijk witte huis was hier slachtoffer van geworden. De Ik Vertrek kijker zou zeggen;
‘Waar beginnen deze mensen aan?’
Ik zette mijn roze bril op ( ik heb letterlijk een roze zonnebril) en keek overal doorheen om het voor Amber zo leuk mogelijk te maken. Ik vertelde haar over onze plannen, ik liet haar het Pinterest bord zien dat ik had gemaakt en probeerde haar te enthousiasmeren, maar heel eerlijk gezegd wist ik zelf ook eventjes niet goed waar te beginnen.
Met de makelaar controleerden we het stroom en het water. De druk was matig terwijl de hoofdkraan, die een stuk verder op de berg ligt, open stond. De meter draaide dus ergens was er iets niet in orde. Er bleek een leiding lek te zijn en ons water stroomde over het bergweggetje.
Gelukkig had de makelaar dit ook geconstateerd en ondernam hij gelijk actie. De vorige eigenaar beloofde dat er diezelfde avond of de volgende ochtend een loodgieter zou komen.
Amber en ik konden niet veel anders doen dan ons aan de planning houden en reden terug naar Malaga om naar de Ikea en supermarkt te gaan. Nieuwe matrassen, beddengoed, vuilniszakken, stofzuiger, emmers, dweil, schoonmaakartikelen. De hele rataplan. Mijn handen jeukten om de boel schoon te maken en we reden snel terug. Maar die avond kwam er geen loodgieter, we zijn immers in Spanje en ik moest me zien te redden met hygiënische schoonmaakdoekjes. Maar, we hadden schone bedden, stroom, te eten, veel fleswater en wijn. Prima!
Na weken van spanning opbouwen, een slechte nacht en een enerverende dag was ik bekaf en snakte ik naar een warme douche. Helaas, dat moest wachten. We wasten ons met mineraalwater en spoelden de wc door met emmers zwembadwater en doken vroeg ons bed in. Het was een soort kamperen bij ons eigen huis. Ik besloot wel dat als er de volgende dag geen loodgieter kwam we naar een B&B zouden gaan zodat we in ieder geval konden douchen.
Ik had twee hele leuke opties. B&B’s die ik iedereen kan aanraden. Finca del Gecko waar ik twee keer verbleef tijdens onze zoektocht of Corazon Andaluz een B&B van een Nederlandse vlakbij onze casa.
Hieronder wat foto’s van de eerste twee dagen.
Zaterdagochtend werd ik al vroeg wakker en de wereld zag er heel anders uit. De zon kwam op achter de bergen vandaan, de wind was gaan liggen en ik hoorde niets anders dan de vogels. De bloemen (van het onkruid) en de fruitbomen roken heerlijk fris, meteen voelde ik een bepaalde rust in mezelf opkomen. Hetzelfde gevoel dat Remco en ik hadden toen we voor het eerst op deze mooie plek stonden.
Het was goed.
Een nieuwe dag en een vol programma. De loodgieters waren druk aan het werk en ik had er alle vertrouwen in. Dus, op naar de Ikea dit keer voor kopjes, schotels, borden, bestek, potten, pannen, kaarsjes en kleedjes. Het grappige is dat ik me even in de Ikea in Zwolle waande. Er liepen bijna alleen maar Nederlanders en Engelsen, het is dat de kaartjes in het Spaans waren. Met weer een afgeladen auto reden we weer de berg op. Eigenlijk was ik het al zat. Mijn rug speelde op en ik had enorme spierpijn, maar Amber en ik zette door. We hadden water, ik kon eindelijk poetsen zodat de rest van het gezin in een schoon en gezellig huis zouden aankomen.
Ik plukte de wilde bloemen van het landgoed, haalde de rijpe citroenen van de bomen en beetje bij beetje kwam het huis weer tot leven. Het schilderen moest nog beginnen en het was een klus huis, maar wel gezellig en bewoonbaar.
Ondanks dat het steeds meer een thuis werd waren we er nog lang niet. Toen het gezin herenigd was begonnen de werkzaamheden pas echt. Nieuwe lekkages, kapotte ramen door onze onhandigheid, koningsdag in Spanje, de eerste ‘gasten’ die op bezoek kwamen en een ziekenhuisopname, maar daarover meer in het volgende deel.
Liefs Marcia
Heb je vragen over de stappen die wij hebben doorlopen om dit te realiseren, of zoek je een betrouwbare makelaar, advocaat of verzekeraar? Stuur me gerust een mailtje.
m.bloemberg76@gmail.com
Marcia Schrijft 